چراهای زندگی من

چرا من این احساس خستگی را دارم چرا نباید با انرژی کارم را دنبال کنم، هر روز هر لحظه چرا؟ چرا؟ چرا؟ و ...

این حالت را در خیلی ها دیده ام که گاهی احساس کسالت پیش می آید، قرار نیست توجیه کنم بلکه میخواهم ببینم واقعا ناشی از چیست؟؟
اگر کاری را آغاز نماییم پس چند صباحی احساس کسالت و این سوال پیش می آید:
می خواهم چکار کنم؟؟
پول زیاد به چه دردی میخوره؟ همین قدر کافیه....

فکر میکنم اینها ریشه ای عمیقی در وجود ما دارد، اینکه چه وقت، از کی و چگونه یاد گرفتیم؟؟
احتمالا این سوالات گاهی در ذهن شما خطور کرده ولی با جملاتی نظیر: این ذات من است، خواست خدا همین است، شاید حکمتی در کار است، سریع آنرا حل کرده اید . مگر نه؟؟...
آیا واقعا گاهی نشسته و در این مورد فکر کرده اید؟؟ چرا چنین احساسی سراغتان می آید؟

اصلا به این سوال پاسخ دهید. ...
چرا همیشه دست به گوش راه نمیروید، یعنی دستهایتانرا در گوش فرو کرده همیشه اینطور راه بروید؟

شما دوست عزیز در طول زندگی تان چند نفر را دیده اید که وقتی با مشکلات رو برو میشوند بگویند اشکالی ندارد، دوباره از نو شروع میکنم، می توانم، این نشد یکی دیگر؟؟
ولی در عوض چند بار شنیده اید که گفته اند:
آه لعنتی!!
اصلا من برای این کار ساخته نشده ام.
ماها نمی توانیم.
شاید حکمتی در کار است که پولدار نشویم
ماها محکوم هستیم
آدمهای پولدار مشکلات زیاد تری دارند
و...
خوب شما فکر کنید وقتی در محیطی زندگی کنید که دائم بگویند نمیتوانم، نمیشود، فکری دیگری در ذهن تان خطور خواهد کرد؟ (اگر بلی چقدر؟ )
اینها و صدهای دیگر چرا، چرا، چرا؟؟
البته نمیگویم کسی در این محیط رشد نمیکند، نه، نگاه کنید به آدمهای که رشد کرده اند.

وقتی پدرم همیشه میگوید: من(یعنی خودش ) نمیتوانم، از عهده اش بر نمی آیم، نمدانم...همینطور تکیه کلام من(فرزند ) میشود (نمیدانم ).
اگر در کشور ما در بالا دستها هم نگاه کنید وقتی برنامه میریزند ولی بعد از مدتی خاموش میشوند و بی سروصدا به تاقچه ها انبار میشوند، چه انتظاری غیر این!!

خلاصه کلام: ما یاد گرفتیم که همیشه چنین و چنان کنیم! پس راه حل را هر شخصی در وجود خود بیابند و به خود آگاهی برسند. تا بفهمند که چرا اینهمه چرا داریم ما؟؟

بلی دوستان....
قرار نیست به تمام سولات پاسخ داده شود. فکر کنید بیشتر و خود پاسخ دهید .
بدرود